Recht breien

Toen de appelworm in een sappige appel een mensenmond tegen kwam, riep hij boos dat hij de eerste was in de appel en dat hij daar geen enkele concessie in wilde doen. De mensenmond, die niet op zijn valse mondje gevallen was, oreerde in een fel en messcherp betoog hier geen enkele boodschap aan te hebben en zijn gifspuit snel orde op zaken zou stellen. Omdat de geschiedenis nou eenmaal zijn beloop moet hebben nam de mensenmond geen loopje met het bepalen van die geschiedenis. De appelworm moest en zou zwijgen door het loodje te leggen en te worden zo dood als een pier. Zo werd het kromme recht gebreid.