Zomaar een opgevangen gesprekje,
Na zes weken wachten was zijn engelengeduld helemaal op. O nee niet dat hij direct in het geweer klom om te bellen, nee zo was hij niet, dat zou meer lijken op een steentje gooien in de vijver van zijn ergernis. Een stevige brief, dat leek hem op dit moment het meest geschikte geschut en het voertuig om zijn verbolgenheid ter sprake te brengen. Maar ja hoe begin je zo iets: Geachte......., maar hij vond het helemaal geen geachte, het zijn schurken, maar geachte schurken dat gaat misschien net iets te ver. Ineens wist hij het hoe het moest: Hee jullie daar, lees deze brief en kom er achter dat ik het spuug zat ben om nog langer te wachten op mijn bestelling, dus doe er wat aan anders kom ik het halen en breng dan gelijk een paar van mijn vriendjes mee. Bijgevoegd een paar foto's van die gasten. Mijn adres weten jullie zeker nog wel, maar voor de vergeetachtige onder jullie herhaal ik het even.........Tot slot, willen jullie geen klerezooi in de tent wees dan een vent en breng me subiet de bestelde spulletjes. Zo envelopje postzegeltje er op en hopsa in de bus.
No comments:
Post a Comment