Toen geduld en ongeduld bij elkaar sliepen was lucht snel opgeklaard. Ze lagen te snurken en te piepen terwijl de beiaard zijn klokken heen en weer liet zwiepen. In de verte sloeg, met vals venijn, een groep brandganzen in een super snelle vogelvlucht, al gakkend door de donderlucht, de wolken fijn. En ik die niet langer wachten kon op de verlaatte lente zon, ik trok mijn kuierlatten in het gareel en schreeuwde met blazende kaken van de huizenhoge daken, het is mij al te veel!
Monday, April 12, 2021
Al te veel
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment