Ze stond aan de landkant van de zeedijk met een soort droogkomische humor en een tranige lach. "Zie je daar in de verte die vogel vliegen daar, nog iets verder, daar ligt mijn zelf getrokken grens, als ik er aan toe ben neem ik de stap." In het strijklicht van de vroege avond had ze een haast feeërieke glans over haar doorleefd gezicht. Een brutale meeuw schreeuwde hoog boven het golfkabaal uit en in een soort meanderende golfbeweging spoelde het omwoelde zeewier als een groene soep tegen het dijklichaam. "Ik weet wie ik ben, eenzaam maar nooit alleen met jou en zonder moderne fabuleuze familiecultuur, ik ben m'en eigen patriarch zonder het heilige kruis met goedgelovigen."
"Kom mevrouw we moeten nu echt gaan rijden, de afspraak met u zielenknijper is over een half uurtje." Ze knoopte haar sjaal los om haar grijze haar nog even door de zeewind te laten strelen. Terwijl ik de deur ophield stapte ze in de Rolls Royce."Cliëntelisme van de bovenste plank, dat gedoe met die psychiater, dat is het."
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment