Het zijn meer dan
Vier handen op een buik
Zij zijn het die het
Ondergevoel omklemmen
In een oogopslag lijkt
Het angstsyndroom verdwenen
En blijkt de nachtmerrie
Een verdwaalde ezel te zijn
De scherpe kantlijn is verschrompeld
Tot een botte vluchtweg in onwetendheid
Het maanlicht verdonkeremaant
Zijn geleende spiegelreflex
En onder de rondetafels worden
Eeuwige waarheden verkreukeld
Tot het dagelijkse prullenbakpapier
En het gekoesterde gevoel vertrapt
Om in de toekomst vrij te kunnen zijn
Van beklemmende grenzen
skip to main |
skip to sidebar
Niet alledaags, maar wel van deze tijd, dit lezen maakt vragen los die wellicht om antwoord vragen in de wijsheid van het moment.
No comments:
Post a Comment