Zo was er eens een lidokork
Die at zijn prooi op met een vork
Dagenlang at hij dan meer dan genoeg
En lag hij snurkend te slapen
In de nellidokorkenkroeg
Daar beneden in het groene dal
Rokkelde al dagenlang de witte brallebral
Hij rokkelde zijn kriereliere melodietje
Niet voor die slapende lidokork
Met zijn slecht gestemde vork
Maar voor zijn kleine lieve Sofietje
Saturday, May 14, 2016
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment