Zandloper

Het fijnstof is hier grof geworden, leve de woestijn. De witte hitteboorden zijn vol gelopen met de fata morgana wijn. Maar hun koele spel is klaar, de voorstelling gaat beginnen. Aan de grens van lucht en zand begint de nieuwe zon te klimmen. De ploert is niet van koper, maar van verzengend fameus karmijn. Hij is hier de vurige sloper van alles wat levend leven probeert te zijn. Maar het zand, dat loopt altijd. Het neemt nooit de fiets, gaat niet met trein of metro, ook de auto zegt hem niets. het loopt geheid. Gemeten en hand bewogen, gevangen tussen doorzichtig kantelglas loopt het zuiver, er wordt geen tijd bedrogen, het is zoals het altijd was: Zand....... Het loopt.