Vioolkist

Dat er mensen zijn met heel aparte ideeën, was mij bekend, maar laatst sprak ik op een uitvaartbeurs met een wel heel bijzonder figuur. Wellicht zullen jullie denken wat ik op een uitvaartbeurs te zoeken had, nou eigenlijk niets dan alleen het aftasten of er vraag was naar echt vernieuwende gedichten en korte verhalen voor deze branche. Ik moet eerlijk zeggen, het zijn zwartkijkers zonder humor, op een persoon na, de figuur waar ik het over had aan het begin van mijn verhaal. In een ruim opgezette productpresentatie van hem waren enkele  niet confessionele grafkisten te zien en op een groot videoscherm werden er nog meer getoond. Met niet confessioneel bedoel ik zeer afwijkend van het bekende rechttoe rechtaan kist model met enkele saaie variaties in de uitvoering. "Ik maak kisten zonder beperkingen met maar slechts een beperking, ze mogen alleen maar begraven worden, dus niet in de oven." vertelde hij mij met een opgewekte levenslustige stem.
"Stel, u bent in u werkzame leven violist of bassist geweest, wat is er dan mooier om in een viool of een andere muziekinstrumentenkist te worden begraven, prachtig toch?" hij glunderde van oor tot oor. Maar daarmee was de kous nog niet af, hij had in zijn speciale kisten een cd-speler gemonteerd waarmee hij van alles kon laten horen, zoals een laatst gespeeld concert of een allereerste kindelijke oefening van de overledene." Het kan zo gek niet zijn of ik laat het zien en horen, ik noem het het laatste geluid voor het laatste gat in de grond, gewoon net als bij de Titanic, met muziek naar de kelder, mooier kan je het toch niet verzinnen, toch?" "Hoe zit het met de wet op de lijkbezorging? vroeg ik, zijn daar beperkingen of doen die moeilijk?" Dat was niet het geval, het waren meer de begravennisondernemers die moelijk deden over het transport en andere zaken. "Het is een verdien model waar ze zelf nooit aan gedacht hebben, maar als er een dode over de dam is volgen de andere vanzelf. Mijn reclame is, "Laat je niet dood kisten!"