Soms

Het monster is gevangen
Tussen twee ijzeren tangen
Tussen zon en maan
Laat nu je tranen
Je tranen maar gaan
Hij heeft zonder spijt
Geheugenloos meegedaan
Was moordenaar in die tijd
En deze prachtige planeet
Die Moeder Aarde heet
Daarmee scoort
Wellicht als enig in zijn soort
In die onmetelijke werkelijkheid
Ontbreekt soms
Gelukkige soms
De maat van medemenselijkheid.