Blind vertrouwen

 "Wat zit u mij nou aan te staren, is er wat bijzonders aan me te zien?" Hij zat op een metalen parkbankje zij op haar scootmobiel van kunststof. 'Ik staar u niet aan want ik ben zo blind als een muur zonder ramen in de volle zon," Na heel veel keer sorry gezegd te hebben, parkeerde ze haar scootmobiel vlak bij de blinde man, of beter gezegd heer want dat was hij zeker qua uiterlijk. "U bent blind en ik kan niet lopen, ik denk dat we een goed koppel kunnen vormen om de stad onveilig te maken", lachte ze. "Ik moet u zeggen dat u heerlijk ruikt naar pioenrozen of wat er op lijkt." Hij was tastend met zijn blindenstok overeind gekomen van het bankje en had de achterkant van de scootmobiel vastgepakt. En daar gingen ze al kletsend hij vertelde wat hij hoorde en rook en zij wat ze zag en beleefde. "De lamme helpe de blinde!"riep ze tegen een voorbijganger die hun na staarde.