Kerstdroom

In een klein dorpje ver van de overvolle bewoonde wereld hebben de bewoners een heel aparte manier van kerstfeestviering.
Aan deze viering doen alle dorpelingen mee en gaat gepaard met een ongelooflijk bizar schouwspel wat gebaseerd is op een overgeleverd eeuwenoud verhaal waarin geen kerstbomen worden gekapt maar geplant. Het verhaal gaat over een jonge boer en boerin die samen met hun bepakte ezel op pad gingen om in de wereld geluk en vrede te gaan planten. Ze waren klokslag middernacht van hun  bouwvallig boerderijtje vertrokken en zomaar na drie nachten en drie dagen lopen helemaal in het niets verdwenen. Het gerucht gonsde dat ze zolang alsmaar het zelfde paadje hadden gelopen dat het pad zo diep werd waardoor ze onder de aarde zijn verdwenen. Een groenkleurig spookachtig pad dat leek op een vage houtskooltekening was in de contouren van het landschap in de glooiende groene heuvels achter gebleven. Niemand van de dorpelingen wist waar  de jonge boer met zijn vrouw en ezel waren gebleven. En zo restte hun alleen nog het bijzondere verhaal dat door de lange tijd een mooi sprookje werd wat zij tegen het einde van het jaar met het spelen van een soort oerspel aan elkaar vertellen.
De groenkleurige gravures in de heuvels rondom het dorpje worden door de dorpelingen met fakkels gemarkeerd. Daarna gaat iedereen met een lantaarn een spa en een jong boompje de route lopen welke de jonge boer met zijn vrouw en de ezel hadden gelopen. Dat lopen doen ze drie dagen en drie nachten achtereen.Middernacht van de derde ommegang stoppen de dorpeling midden op de kruising van de paden. en plant iedereen zijn boompje van vrede en geluk. In de loop van meer dan honderd jaar is er op die plek een echte groene kathedraal ontstaan waar de wind het lied van vrede en geluk zingt.