Geen deurpraatje

Kom maar even verder en doe de deur achter u dicht, het is veel te koud voor een deurpraatje. Dan komt de gezellige warme sfeer mij te gemoed in zachte harmonische muziek. De tranen zijn nog even opgeborgen omdat de boodschap nog verteld moet worden.
"U heeft gelijk, het is koud  maar het is geen deurpraatje,"zeg ik een beetje ongemakkelijk. Wat het wel is moet niet staande aangehoord worden, dus een stoel. "Wilt u thee? ik heb ze van zelf gezochte en gedroogde kruiden, echt heerlijk." Het maakt het steeds lastiger om te gaan zeggen wat er gezegd moet worden, maar  toch. "U zult wel denken waarom ik zomaar ineens hier binnen kom vallen, niet?"
Het bleef enkele seconden rillerig stil. "Nee hoor, ik weet haast zeker wat u komt doen en ook dat het een vervelende en nare boodschap is, maar als dat zo is is het goed die boodschap bij een mooie beker kruidenthee aan te horen, vindt u zelf ook niet?" Een lief sterk mens , gegoochel met woorden, ik heb er altijd moeite mee, recht voor z'n raap, is meer mijn stijl. Maar ja die kruidenthee, hij is wel heel apart, hart hoofd en ziel verzachtend, geest verruimend. Daar was ik zomaar even de draad van mijn verhaal kwijt. En zij, ze kon alleen maar haar verborgen verdriet achter haar theebeker verbergen. "Het er niet meer zijn van mijn geliefde is anders dan het ophouden van zijn bestaan," snikte ze.
Dat was geen deurpraatje.