"Wat ben je in vredesnaam aan het doen?"vroeg de ezel aan het konijn. "Ik, ik ben een valkuil aan het graven om er mijn achtervolgingswaanzin in te stoppen,"antwoordde het konijn heel zachtjes, want hij was zo bang als een bange schijtlijster dat er iemand mee zou luisteren. "Daar heb ik nog nooit van gehoord, achtervolgingswaanzin, wat voor de hel is dat nou weer!" balkte de ezel zo luidruchtig dat alle vogels van schrik op vlogen. "Trouwens, het maak voor mij eigenlijk helemaal niet uit wat het is, maar het is wel, een mooi lang scrabbelwoord." Toen het konijn eindelijk een flink diep en breed gat had gegraven keek het angstig om zich heen, deed een paar sprongen naar links en naar rechts, en riep, "hebbes ik heb het!" Hij had een bek vol dorre takken en wat stoffig gras, stopte die met zijn voorpoten over het gat en klauwde er als de wiedeweerga grond en bladeren over heen om het gat af te dekken. Toen hij daar mee klaar was stampte het konijn met zijn achterpoten de aarde voorzichtig plat. "Zo, hè hè, dat is klaar laat hem nu maar komen, "zuchtte hij diep.Toen ze even later samen onder de lage takken in de schaduw van een grote eik lagen na te praten, kwam er een jager aan lopen, aan zijn rechter schouder had hij een enorm dubbelloops jachtgeweer hangen. "Zoekt u iemand of iets?"vroeg de ezel louter uit nieuwsgierigheid. De jager antwoordde dat hij een konijn zocht om zijn avondmaal smakelijk te maken. De ezel die niet zo dom was als je van een ezel zou mogen verwachte, zei dat hij zo pas nog een konijn ergens vlakbij een gat had zien graven. "Je ziet het vanzelf als je die kant op loopt,"balkte het lastdier en wees daarbij naar de verse hoop aarde die even verder op de heuvel lag. Even later hoorde het konijn en de ezel een rauwe schreeuw en een doffe knal.
"Jager tijdens jacht omgekomen door schot uit eigen geweer." Stond er de volgende dag in het ochtendblad.
Sunday, May 7, 2017
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment