Het hoofd is zijn gedachten ontvlucht
Langs de lanen met wind vangende hoge bomen
Het is even stil als een stervend monument te zien
En in het verschiet regent het tranen van verdriet
Daar boven de gewraakte wolken is het vrije leven
Ga maar weg gewoon door te zweven naar het niet
Het hoofd is zijn gedachten ontvlucht
En in een zucht is het aan zijn werkelijkheid ontkomen
skip to main |
skip to sidebar
Niet alledaags, maar wel van deze tijd, dit lezen maakt vragen los die wellicht om antwoord vragen in de wijsheid van het moment.
No comments:
Post a Comment